Meteorologen

Bijna 25 jaar is Peter Timofeeff te zien geweest als weerpresentator op televisie. Bij RTL Weer groeide hij uit tot een van de geliefdste presentatoren: de dag waarop hij zijn snor afschoor, stond de telefoon roodgloeiend en barstten de mailboxen uit hun voegen.

In samenwerking met RTL Nieuws

Als jonge knul wilde ik nog weleens naar Scheveningen fietsen als ik me wat rottig voelde. Weer of geen weer. Met de benen bungelend over de rand van de boulevard, alle regen en wind over me heen laten komen. En dan thuiskomen: doornat, verkleumd tot op het bot, maar tussen de oren helemaal fris. Warme douche, boerenkool met worst.

Maar verder had ik niet echt iets met het weer. Nog niet. Mijn eerste baan was bij een verzekeringsmaatschappij in Den Haag, op de afdeling wiskunde. Ik ging een cursus Verzekeringswiskunde volgen, maar begreep eerlijk gezegd niet waar dát nou precies over ging – dus stapte ik na een jaar over naar de Lijm- en Gelatinefabriek in Delft. De volcontinudienst in het laboratorium.

Gedurende de avonden ben ik gaan studeren. In 13 jaar bracht me dat van scheikunde naar weg- en waterbouw aan de Hogere Technische Avondschool in Den Haag. Als chemisch analist kwam ik in 1974 terecht bij het RIZA, het Rijksinstituut voor de zuivering van afvalwater. Daar ging het over de kwaliteit van het oppervlaktewater in Nederland. In 1978 stapte ik over naar de Directie Waterhuishouding en Waterbeweging, waar onder meer de vraag aan de orde kwam of de dijken nog wel hoog genoeg waren.

Water dus. En dan is het nog maar één stapje naar het weer. Vanaf 1984 werd ik, in de weerkamer van het KNMI in De Bilt, opgeleid tot weerkundig ingenieur. In december 1990 was ik voor het eerst op tv te zien, in de journaals van de NOS.

De jaren erna zou ik veel van de wereld zien. Voor een programma van de EO, 'Door weer en wind', ging ik op zoek naar extremen in het weer. Met een vliegtuig van de Amerikaanse luchtmacht vloog ik viermaal dwars door een orkaan. Ik beklom een berg in Kenia, stond in Manilla in een tyfoon, leed kou in Lapland, 300 kilometer boven de poolcirkel.

In een poging een weerkanaal op te bouwen, bracht ik in 1996 een halfjaar door in Londen. Dat werd geen succes, maar gelukkig liep het anders met de start van het programma 'Weer en verkeer', eind 1996 bij RTL 5.

Ik ben er trots op dat ik sindsdien heb mogen bijdragen aan de grote technische veranderingen die het weerpraatje in de loop van de jaren heeft doorgemaakt. De meteorologische presentatiesystemen die in die tijd zijn ontwikkeld, worden feitelijk tot op de dag van vandaag gebruikt. Ook bij mijn overstap naar RTL 4 nam ik die moderne technieken met me mee.

Berichtgeving over het weer op tv en internet – denk aan de opkomst van Buienradar – wordt steeds uitgebreider. Zonder mij gaan die ontwikkelingen natuurlijk gewoon verder. Het was fijn om er zo lang deel van te hebben mogen uitmaken. Niet alleen wil ik de mensen om me heen bedanken, de collega's en leidinggevenden en vooral het thuisfront, maar ook al die Nederlandse gezinnen bij wie ik zomaar ongevraagd in de huiskamer mocht komen.

Geen idee hoeveel weerpraatjes ik daar heb verzorgd, maar het moeten er duizenden zijn geweest. Altijd heb ik daarbij geprobeerd mezelf te zijn. Door goede informatie te geven, maar toch ook door aan zelfs het vreselijkste geitenweer nog een zonnig kantje te vinden.